برای آگاه شدن از خود و تحقق خویشتن خویش در این جهان، دانشمندان و متفکران گوناگون، مطالب مختلفی را پیشنهاد کرده اند. در این میان، کی یرکگورد متکلّم، فیلسوف و عارف اگزیستانسیالیسم دانمارکی می گوید:
1ـ خودت باش:
چنان رفتار کن که باطن تو با ظاهرت وفاق داشته باشد. بود و نمودت یکی باشد و گرنه ریاکار و غیر صادقی و در حقیقت خودت نیستی.
2ـ خودت را باش:
نگران سرنوشت خودت باش، نه آن که نگران همه باشی به جز خودت. البته معنایش آن نیست که نسبت به جامعه بی تفاوت باشی. یعنی با نگرانی در مورد سرنوشت خودت، به امور جامعه بنگر نه آن که همّت و دیگران باشد و خودت را فراموش کنی. این است خودمداری متعالی نه خودخواهی و خودپسندی مذموم و نه عزلت اجتماعی و کناره گیری از مردم.
3ـ خودت را بشناس:
بدان که در شناخت اشیاء و مباحثی که به خودشناسی ربطی ندارد، سودی نیست، پس اصل دانش جویی خود را برای شناخت خود قرار بده. سعی کن تصویری که از خودت داری با واقع منطبق باشد. انسان می تواند تصویرش از خودش واقعی باشد و می تواند تصویرش خیالی باشد و خیال کند آن گونه هست و می تواند خودی را تصور کند که دیگران فکر می کنند آن گونه هست. می تواند خود را تصویر کند که خیال می کند که دیگران خیال می کنند من آن هستم و ... این گونه خودپنداره ها، ره به جایی نمی برد. هر چه می شود به خود واقعی ات نزدیکتر شو.
4ـ وضع مطلوب خودت را بشناس:
ببین تو و نه دیگران، در کدام صورت به وضع مطلوب و نرمال می رسی. وضع مطلوب خودت را خودت می توانی معیّن کنی.
5ـ همیشه از وضع موجود به وضع مطلوب در سیر باش:
یعنی خودت باش و حالت دوگانه به خود مگیر، ولی سعی کن و در صدد باش که از وضع موجود به وضع مطلوب در گذر باشی و رشد کنی و تعالی یابی.